آیا دوست دارید با ارز دیجیتال وام بگیرید؟ در این مقاله از بینوست ارز دیجیتال دای را توضیح می‌دهیم و در مورد وام گرفتن با این ارز دیجیتال صحبت می‌کنیم. با ما همراه باشید.
ارز دیجیتال دای چیست؟
دای رمزارزی غیرمتمرکز و استیبل کوینی است که پشتوانه‌اش دلار آمریکاست. بنابراین یک دای ارزشش معادل یک دلار آمریکاست. دای یک توکن ERC-20 و در بلاکچین اتریوم ساخته شده است. بنابراین می‌توان بدون نیاز به واسطه، دای را ذخیره و مستقیم برای هر فردی در هر جایی از دنیا فرستاد.
استیبل کوین‌ها نسبت به سایر کوین‌ها در برابر نوسانات ثبات بیشتری دارند. استیبل کوین‌ها را می‌توان نسخه رمزارزی ارزهای سنتی مثل دلار و یورو دانست. پشتوانه استیبل کوین‌ها دارایی‌های با ثباتی مانند دلار، پوند و طلاست.
حتی ارزهای دیجیتال دیگر هم می‌توانند پشتوانه استیبل کوین باشند. با داشتن استیبل کوین‌هایی مانند دای می‌توانید از نوسانات زیاد بازار در امان بمانید. تتر استیبل کوین دیگری است که مانند ارز دیجیتال دای پشتوانه‌اش دلار آمریکاست.
البته ارز دیجیتال دای برخلاف تتر و سایر استیبل کوین‌ها، غیرمتمرکز است. بدین معناست که هیچ نهاد متمرکزی عرضه دای و جریان آن را کنترل نمی‌کند. به خاطر نوسانات زیاد بازار ارز دیجیتال از دای می‌توان برای محافظت در مقابل چنین نوساناتی استفاده کرد.
دای همچنین در خدمات وام‌های غیرمتمرکز و صندوق‌های بهره‌دار به کار می‌رود.
بیشتر بخوانید: استیبل کوین چیست
خالق رمزارز دای کیست؟
در سال 2014 رون کریستنسن (Rune Christensen) دانمارکی، پروژه‌ای منبع باز به نام میکردائو (MakerDAO) را به راه انداخت.
کریستنسن در سال 2015 گروهی از توسعه دهندگان را گرد هم آورد و پروتکل میکردائو را ساخت. پروتکل میکر امکان گرفتن وام با رمزارز را فراهم کرد.
در سال 2017 دای بر پروتکل میکر و با قرارداد هوشمندی بر بلاکچین اتریوم ساخته شد. هدف از ایجاد دای این بود که در برابر نوسانات مقاوم باشد و با وثیقه گذاشتن رمزارزها بتوان وام گرفت.
اگرچه کریستنسن خالق دای است اما مالکیت این پروژه را به جامعه Maker واگذار کرده است. مالکان میکردائو حق رأی دارند. آن‌ها می‌توانند در مورد آینده توسعه قراردادهای هوشمند میکردائو و دای تصمیم بگیرند.
قرارداد هوشمند، قراردادی بین دو طرف است که به صورت کد داده در یک بلاکچین ذخیره می‌شود. قراردادهای هوشمند اتریوم بدون حضور شخص ثالث یا نیاز به اعتماد به طرف مقابل باعث می‌شوند که قرارداد به صورت خودکار انجام شود.
چگونه با دای وام بگیریم؟
پس از این که متوجه شدیم ارز دیجیتال دای چیست، نوبت به وام گرفتن از دای می‌رسد. اگر یک دای در کیف پول خود دارید یعنی مالک یک دلار آمریکا در میکردائو هستید.
گام اول: یک حساب ایجاد کنید
با کمک یک صرافی ارز دیجیتال می‌توانید بابت خرید دای حساب باز کنید. البته ممکن است مجبور شوید کمیسیون بروکر را بپردازید یا در خرید سایر رمزارزهای موجود در این پلتفرم محدودیت داشته باشید.
گام دوم: یک کیف پول بخرید
گام بعدی انتخاب یک کیف پول ارز دیجیتال است که با نیازها و اهداف سرمایهگذاری شما متناسب باشد. این گام ضروری است چون باید توکن پ‌ها را در کیف پولی ذخیره کنید. بین والت‌های سخت‌افزاری، نرم‌افزاری و آنلاین مجبور نیستید یکی از آن‌ها را انتخاب کنید. می‌توانید از ترکیب یا چند والت یا کیف پول انتخاب کنید.
از جمله کیف پول‌هایی که از دای پشتیبانی می‌کنند عبارتند از:
- کیف پول‌های موبایلی: کوین بیس والت (Coinbase Wallet)، کیف پول صرافی غیر متمرکز سلسیوس (Celcius DexWallet)
- کیف پول‌های کاغذی یا پیپر ولت: مای اتر ولت (MyEther Wallet)، مای کریپتو (MyCrypto)
- کیف پول‌های سخت‌افزاری: ترزور (Trezor) و لجر (Ledger)
گام سوم: خرید کنید
بعد از ایجاد حساب کاربری به کمک بروکر و انتخاب والت یا کیف پول، نوبت خرید می‌رسد. برای این کار باید وجه موردنظر خود را به حساب بروکر واریز کنید، نوع سفارش را انتخاب کرده و در آخر ثبت سفارش کنید.
مراحل وام گرفتن به صورت خلاصه به شرح زیر هستند:
- کاربر، اتریوم یا سایر رمزارزهای پشتیبانی شده را وثیقه می‌گذارد.
- دای تولید می‌شود.
- وام به صورت دای به کاربر پرداخت می‌شود.
- کاربر می‌تواند همان مقدار دای را بازپرداخت و کارمزد کمی بپردازد و وثیقه خود را پس بگیرد.
دقیقاً مثل وام گرفتن با خانه است. خانه خود را گروی می‌گذارید و وام می‌گیرید. وثیقه گذاشتن خانه به این معناست که توانایی بازپرداخت وام را دارید.
در صورت پرداخت نکردن وام چه اتفاقی می افتد؟
برای این که دای را وام بگیرید، حداقل 150 درصد از ارزش وام را به صورت وثیقه تأمین می‌کنید. یعنی ارزش وثیقه‌ای که گروی می‌گذارید از وام بیشتر است. اگر ارزش وثیقه به زیر 150 درصد از وام برسد، وثیقه فروخته و نقد شده و کارمزد کمی هم از وام گیرنده کسر می‌شود. از آنجایی نوسانات ارزهای دیجیتال بالاست، در صورت استفاده نکردن از نقطه سر به سر خطر نقدشوندگی وجود دارد.
نمونه:
اگر 100 دای معادل 100 دلار آمریا می‌خواهید؛ باید حداقل به ارزش 150 دلار آمریکا اتریوم، در قرارداد هوشمند پروتکل اتریوم به وثیقه بگذارید. اگر ارزش این 150 دلار اتریوم کم شود مثلاً بشود اتریومی به ارزش 149 دلار، قرارداد هوشمند پروتل میکر به صورت خودکار اتریوم به وثیقه گذاشته شده را می‌فروشد. به این صورت پروتکل مطمئن می‌شود که ارزش وثیقه هیچ وقت کمتر از ارزش وام نشود. بنابراین معقول است که همیشه حاشیه و نقطه سر به سر را در نظر بگیرید.
چرا ارز دیجیتال دای را وام بگیریم؟
بعد از درک ارز دیجیتال دای چیست و نحوه وام دهی آن ممکن است کمی برایتان عجیب باشد که با وثیقه گذاشتن مبلغی بالاتر، مبلغی پایین‌تر را وام بگیرید. عجیب است که با 150 میلیون تومان از بانک وامی 100 میلیون تومانی بگیرید.
اما دلیلش چیست که افراد ارز دیجیتال دای را وام می‌گیرند؟
دلیلش این است که افراد برای داشتن پول نقد بیشتر و نفروختن رمزارزهای خود وام می‌گیرند. دای باعث می‌شود که افراد سفته بازی کنند بدون این که مجبور شوند رمزارزهای کنونی خود را بفروشند.
از دلایل مهم دیگر این است که تعدادی صندوق سرمایهگذاری وجود دارند که از ارز دیجیتال دای پشتیبانی می‌کنند. بدین معنا که می‌توان دای‌هایی را که وام گرفتید، در یک صندوق دارای بهره سرمایهگذاری کرده و سود سالانه به دست آورید. بنابراین بهره‌ای که بابت سرمایهگذاری در خدمات دیگر به شما پرداخت می‌شود بیشتر است از بهره‌ای که باید بابت وام گرفتن دای بپردازید. اگر سود دریافتی شما ازسود وامی که گرفته‌اید، بیشتر باشد؛ با وام گرفتن ارز دیجیتال دای کسب درآمد می‌کنید.
یکی از استراتژی‌های مرسوم سرمایهگذاری در امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای، سرمایهگذاری در صندوق‌ها با دای وام گرفته است.
چگونه برای ارز دای کیف پول انتخاب کنیم؟
نوع کیف پول دای به نحوه استفاده شما از آن و مقداری که می‌خواهید ذخیره کنید، بستگی دارد.
کیف پول‌های سخت‌افزاری یا کیف پول‌های سرد، امن‌ترین گزینه را با ذخیره آفلاین و بک آپ گرفتن فراهم می‌کنند. البته کیف پول‌های سخت‌افزاری گزینه گران‌تری هستند اما جهت ذخیره مقادیر بیشتر دای برای کاربران باتجربه مناسب‌تر هستند.
کیف پول‌های نرم‌افزاری هم یکی از گزینه‌ها هستند و کار با آن‌ها رایگان و آسان است. این کیف پول‌ها را می‌توان با تلفن هوشمند یا نرم‌افزارهای دسکتاپ دانلود کرد. این کیف پول‌ها می‌توانند حضانتی (امانی) یا غیرحضانتی (غیرامانی) باشند.
در کیف پول‌های حضانتی یا امانی، مدیریت و بک آپ گرفتن از کلیدهای خصوصی به نمایندگی از شما توسط ارائه دهنده سرویس انجام می‌شوند. در کیف پول‌های غیرحضانتی یا غیرامانی کلید خصوصی دست خودتان است و مسئولیت نگهداری از آن را خود بر عهده دارید؛ مانند کیف پول تراست ولت.
اگرچه این دو کیف پول مناسب هستند اما امنیت کیف پول‌های سخت‌افزاری بالاتر است. همچنین کیف پول‌های نرم‌افزاری برای مقادیر کمتر دای و کاربران تازه کار مناسب‌اند.
کیف پول‌های آنلاین یا کیف پول وب نوع دیگری از کیف پول‌ها هستند. استفاده از آن‌ها راحت و رایگان و از طریق مرورگر وب در چندین دستگاه قابل دسترس‌اند. این کیف پول‌ها را کیف پول گرم می‌نامند. امنیت آن‌ها از کیف پول‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری کمتر است. این کیف پول‌ها جهت نگهداری مقادیر کمتر دای و مناسب تریدرهای باتجربه‌ای هستند که مدام در حال معامله‌اند.
آیا دای همیشه یک دلار است؟
همیشه این طور نیست. دای از نوع استیبل کوین‌های هاردپگ نیست بنابراین ممکن است ارزشش کمی تغییر کند.
سخن پایانی
مزیت دای این است که در مقابل نوسانات بازار ارز دیجیتال از خود محافظت می‌کنید. علاوه بر این فرد می‌تواند دای را به عنوان وثیقه در شماری از امور مالی غیرمتمرکز گروی گذاشته و از آن درآمد کسب کند. استیبل کوین‌هایی مانند دای بخش مهمی از بازار ارز دیجیتال را تشکیل می‌دهند و کارکردها و نوآوری‌های جدیدی را برای همگان به ارمغان می‌آورند.
دیدگاهتان را بنویسید