قفل زمانی در بیت کوین چیست؛ نحوه کار آن

قفل‌های زمانی یکی از کاربردی‌ترین عملکردهای بیت کوین هستند که به شما امکان می‌دهند تا کارها را براساس مجموعه‌ای از پارامترها برنامه‌ریزی کنید؛ از این نظر بیت کوین را در جایگاه بهتری نسبت به پول قرار می‌دهد و به پول دیجیتالی کاملاً قابل برنامه ریزی تبدیل می‌شود. در این مقاله از سایت سرمایه گذاری ارز دیجیتال بینوست، سؤال قفل زمانی در بیت کوین چیست را پاسخ می‌دهیم.

قفل زمانی چیست؟

یکی از عملکردهای خلاقانه بیت کوین قفل زمانی است. قفل زمانی نوعی قرارداد هوشمند است که خرج کردن یا تأیید شدن بیت کوین‌ها را تا زمانی معین در آینده یا پر شدن بلاکی محدود می‌کند. از قفل زمانی برای نگه داشتن بیت کوین به عنوان سرمایه برای مدت زمانی مانند چند ماه یا چند سال استفاده می‌شود. قفل‌های زمانی این امکان را می‌دهند که فعالیت‌ها را بتوان براساس مجموعه‌ای از پارامترها برنامه ریزی کرد.

قفل زمانی جدید نیست و توسط ساتوشی ناکاموتو خالق اصلی نرم افزاری بیت کوین به آن اضافه شده است. حتی اگر بیشتر افراد از این قابلیت استفاده نکنند، در تمام تراکنش‌ها حاضر هستند. بنابراین زمان مسدود کردن بیت کوین به صورت پیش فرض، 0x00000000 (0) یا 0xFFFFFFFF (4294967295) است.

قفل زمانی چگونه عمل می‌کند؟

قفل‌های زمانی معمولاً با استفاده از اسکریپت برای تراکنش‌های بیت کوین عمل می‌کنند. به عنوان نمونه یک تراکنش ممکن است اسکریپتی را شامل شود که چنین چیزی می‌گوید: این وجوه می‌توانند تنها پس از بلاک هفتصد هزار خرج شوند. وجوه تا زمانی که بلاک هفتصد هزار پر نشود، نمی‌توانند نقل و انتقال پیدا کنند.

قفل‌های زمانی برای اهداف مختلفی قابل استفاده هستند از جمله ایجاد قراردادهای هوشمند پیچیده‌تر، امکان دادن به اتمیک سواپ‌ها و افزایش امنیت در کیف پول‌های چندامضایی. آن‌ها انعطاف‌پذیری را به زبان اسکریپت بیت کوین اضافه می‌کنند که به کاربران امکان می‌دهد تراکنش‌هایی را براساس قانون‌های خرج کردن براساس زمان یا برقراری و تکمیل شرایط خاصی طراحی کنند.

ویژگی‌های قفل زمانی

قفل زمانی برای تراکنش‌هایی که در آنها استفاده می‌شود، سه ویژگی مهم دارد. این ویژگی‌ها عبارتند از مکان، گرایش و متریک.

مکان

حتی اگر ازاین ویژگی استفاده نشود، قفل‌های زمانی را می‌توان در تراکنش‌ها پیدا کرد. همچنین می‌توان آنها را در اسکریپت‌ها گنجاند. بنابراین دو مکان را می‌توان برای تعیین قفل زمانی استفاده کرد که با وجود شباهت، عملکردهای بسیار متفاوتی دارند.

قفل زمانی در تراکنش‌ها به این معناست که این تراکنش‌ها تا زمانی که این قفل به زمان معینی یا ارتفاع خاصی از بلاک نرسد، قابل اعتبارسنجی نیستند. حتی اگر امضاهای دیجیتال و اسکریپت‌های آن معتبر باشند. اهمیت مکان قفل زمانی این است که به جای مسدود کردن تمام تراکنش‌ها، تنها یک تراکنش خاص را محدود می‌کند.

گرایش

قفل‌های زمانی از لحاظ زمان یا مطلق یا نسبی هستند. زمان مطلق یعنی که زمان خاصی تعیین می‌شود که تا نرسیدن تراکنش به این زمان، نامعتبر تلقی می‌شود. اما زمان نسبی به صورت شمارش معکوس است و تراکنش پس از n ساعت یا روز می‌تواند تأیید شود.

متریک

در بیت کوین دو راه برای تعیین زمان وجود دارند که عبارتند از شماره بلاک و برچسب زمانی. بنابراین از هردو برای ایجاد قفل زمانی می‌توان استفاده کرد. وقتی قفل زمانی براساس شماره بلاک ایجاد شود، ماینرها باید انتظار بکشند تا به آن شماره بلاک برسند. در مقابل اگر قفل زمانی براساس برچسب زمانی تعیین شود، ماینرهاباید صبر کنند تا زمان تعیین شده بگذرد. به بیانی ساده‌تر زمان معینی باید بگذرد تا تراکنش اعتبارسنجی و تأیید شود.

انواع قفل‌های زمانی

در حال حاضر بیت کوین 4 راه برای ایجاد قفل دارد. دو ابزار از این چهار روش در سطح تراکنش رخ داده و دو روش دیگر در سطح اسکریپت هستند. در بخش زیر هرکدام از آنها را بررسی می‌کنیم.

nLockTime

این نوع قفل در سطح تراکنش انجام می‌شود و تنها قفل زمانی است که در نسخه اصلی نرم افزار بیت کوین وجود داشته است. در این نوع قفل تا زمانی که بلوک به ارتفاع خاصی نرسد، تراکنش‌ها اعتبارسنجی نمی‌شوند. اگر عدد آن از 500 میلیون کمتر شود، ارتفاع بلوک تفسیر می‌شود. در مقابل اگر این عدد از 500 میلیون بیشتر باشد، به عنوان زمان UNIX در نظر گرفته می‌شود.

اگرچه هرتراکنشی دارای عملکرد nLockTime است، بیشتر کیف پول‌ها آن را به صورت پیش فرض بر صفر تنظیم کرده‌اند. این بدان معناست که تراکنش‌ها می‌توانند در هر بلوکی از زنجیره اعتبارسنجی شوند.

nSequence

nSequence از جمله قفل‌های زمانی نسبی است. در آن از اعداد دنباله‌ای برای تعیین زمان‌های نسبی در سطح تراکنش استفاده می‌شود. با این قفل چندین شرایط زمانی را می‌توان در یک تراکنش تعیین کرد. بنابراین تراکنش برای اینکه معتبر شود، باید همه شرایط در آن برقرار باشند.

اگر چنین اتفاقی نیفتد، کل تراکنش رد خواهد شد. زمان این قفل از nLockTime کوتاه‌تر است. بمابراین nSequence تنها از کل 32 بیت، 18 بیت را استفاده کرده و 14 بیت برای استفاده در آینده ذخیره می‌شود. بنابراین این قفل به 535/65 بلاک و تنها 18 ساعت محدود است.

CheckLockTimeVerify

CheckLockTimeVerify قفل زمانی مطلق در سطح اسکریپت است. از این قفل می‌توان برای قفل کردن تراکنش تا زمان خاصی استفاده کرد که پس از گذشت آن زمان، می‌تواند اعتبارسنجی شود. همچنین می‌توان از آن برای قفل کردن وجوه گیرنده استفاده کرد، یعنی گیرنده تا از زمان قفل نگذرد، نمی‌تواند وجوه دریافتی را خرج کند.

یکی از عملکردهای پیشرفته این قفل زمانی در بیت کوین این است که پارامتر احراز هویت آدرسی چند امضایی را تغییر می‌دهد. به عنوان نمونه اگر یک آدرس چندامضایی 2 از 3 داریم، این قفل می‌تواند پارامتر تعیین شده را به 1 از 3 تغییر دهد. به این صورت فرد می‌تواند وجوه را تحت شرایطی که از پیش بر سر آن توافق شده، بازیابی کند.

CheckSequenceVerify

CheckSequenceVerify نیز جزو قفل‌های نسبی در سطح اسکریپت و شبیه به CheckLockTimeVerify است. تنها تفاوتشان این است که به بررسی مقدار بالای استک (Stack) و فیلدهای ورودی می‌پردازد و پیش از استخراج مقدار معینی از بلاک‌ها، امکان خرج کردن آنها وجود ندارد.

تنها زمانی اسکریپت کار می‌کند که nSequence یا توالی n در تراکنش نشان دهد که مقدار نسبی زمان قفل که برابر یا بیشتر از پارامتر ارائه شده در opcode این قفل است، سپری شده تا تراکنش در بلاکی معتبر گنجانده شود. تراکنش‌ها با این قفل می‌توانند برای حداکثر 455 روز یا حداکثر 388 روز مسدود شوند.

سخن پایانی

در کل، قفل‌های زمانی ویژگی قدرتمند و چندمنظوره هستند که عملکردی اضافی را به بلاکچین بیت کوین اضافه می‌کنند. قفل زمانی در بیت کوین به کاربر امکان می‌دهد قوانینی برای خرج کردن براساس زمان یا شرایط تعیین کند و اینگونه انعطاف پذیری و امنیت تراکنش‌های بیت کوین بالا می‌روند. در این مقاله سعی کردیم تاحد ممکن قفل زمانی در بیت کوین چیست را توضیح دهیم.